Nieuws 2016
Verslag Sloepweesje - MPM
Muiden – Pampus – Muiden, de 25e editie, zaterdag 5 en zondag 6 november 2016
MPM is de laatste race van het seizoen: drie keer, twee keer op zaterdag en één keer op zondag, vanuit Muiden om het eiland Pampus en dan weer terug, een afstand van ongeveer 7,5 kilometer.
25 Jaar MPM:
“De zon scheen met druppels
De regen viel met stralen
De roeiers blijven buffels
Met hun tomeloze halen
De sloepen sneden statig
En Peter verloor zijn stem
We waren allemaal jarig
En wel 25 jaar MPM!”
De MPM is traditiegetrouw de laatste wedstrijd van het seizoen. De MPM is traditiegetrouw de gezelligste wedstrijd van het seizoen.
Op vrijdagavond is ‘Roeiploeg Het Sloepweesje’ aanwezig met de twee sloepen; de dames van de Ruige M8 in De Poolzee en de heren van het Sloepweesje. Er wordt overnacht op het vertrouwde slaapschip, de Antonius, net buiten de haven van Muiden.
Zaterdagochtend arriveert de rest van de bemanning. Het is koud, regenachtig en winderig.
Om half elf de eerste start, de eerste start van de Poolzee. Laat het stokje maar hangen. Bij de start is het droog.
Om twaalf uur is Sloepweesje aan de beurt. Met nieuwe riemen, met dank aan het Schipholfonds. We stellen ons ten doel ten minst zes sloepen in te halen. De haven uit is zo gepiept, het havenhoofd is snel gepasseerd. Eenmaal op open water gaat het behoorlijk tekeer. Bakboord trekt Sloepweesje over stuurboord, met de klok mee om Pampus heen. We zijn op de weg terug. Hoge golven. We halen een aantal sloepen in. Het havenhoofd is in zicht. Dezelfde afstand van daar terug naar de finish is een stuk langer dan heen. We redden het niet met de beoogde aantal in te halen concurrenten. Ook de tijd valt tegen; we zijn 17e. Aan de riemen heeft het niet gelegen. Nog twee races te gaan…
Om twee uur gaat de Poolzee voor haar tweede race van start. Hebben we eerder gezien. Niets bijzonders zou je zeggen. Maar na ruim 50 minuten zien we de dames het havenhoofd passeren. “Liggen ze derde…!?” Ze hebben inderdaad een grootste deel van de concurrentie achter zich gelaten. Een sensatie! De stuur en de dames zelf weten het beste in zichzelf en elkaar naar boven te halen. Als derde passeren de dames de finish; gejuich! De stuur, “Dit gelooft niemand…”horen we hem zeggen, geniet zichtbaar, en de dames ook: 0:55:31.
Om halfvier is de tweede race van de heren. We stellen ons ten doel minstens zeven sloepen in te halen, en sowieso een betere tijd dan de eerste race. Volgens de wedstrijdleiding hebben we de laatste bui gehad. Bij de start is het droog.
Onze stuur coacht ons langs een aantal sloepen. Wanneer we Pampus ronden begint het te regenen, hard te regenen. Ach, zolang het om sport gaat, geeft dat niet. En een minder ruige zee dan tijdens de eerste race. Dat scheelt. We blijven sloepen inhalen. “Kom op mannen…!!! Ik heb jullie nodig.” Vlak voor de finish worden we nog net ingehaald door een sloep met oude mannen… . We zijn zeiknat en met 0:52:10 sneller dan de eerste race. We zitten in de stijgende lijn, die zich zondag zal voortzetten. Uiteindelijk wordt Sloepweesje 8ein de hoofdklasse, 52eoverall, 2:36:26. De Poolzee eindigt overall op een 27 plaats in een tijd van 2:49:28.
Na de tweede race een warm onthaal met pasta op de Antonius. Opdrogen en opwarmen. Biertje erbij. Vrienden, familie onder elkaar. Dat je ook goed kan roeien op die pastamaaltijd blijkt de volgende dag. Voor Sloepweesje goed voor de snelste race, goed voor een 0:51:50. Of komt het omdat we een oude bekende aan boord hebben, of omdat de debutant van zaterdag nu voor de tweede keer roeit?
Traditiegetrouw een gaaf weekend.
De Poolzee is inmiddels het water uit. Voor Sloepweesje blijkt de MPM toch niet de laatste race. Op zondag 18 december gaan we sprinten op de Zaan, tijdens het 1eMidwinter Sprintkampioenschap. In een gemengde sloep over drie afstanden; 2200 meter, 1200 meter en 200 meter. Met vuurkorven, kerstbomen, winterse muziek op de kade, warme chocolademelk en Glühwein ook leuk voor supporters.
We treffen elkaar op 18 december om het seizoen af te sluiten. Eerst nog even trainen samen met de dames.
Was getekend,
Sytze
Verslag Sloepweesje - Grachtenrace Amsterdam
De Grachtenrace Amsterdam, de 30eeditie op zaterdag 8 oktober 2016
De Grachtenrace Amsterdam is een sloepenrace van zo’n 22 kilometer. De route loopt dwars door de binnenstad van Amsterdam. De Amsterdamse Grachtenrace wordt elke tweede zaterdag van oktober geroeid. Deze 30eeditie verschijnen 137 sloepen aan de start, die ook allemaal finishen. Sloepweesje eindigt als 13ein het algemeen klassement.
Afgezien van de afstand, 22 kilometer is een aardig stukkie roeien, is de Grachtenrace, een ‘sportief’ gevecht op, de naam zegt het al, de grachten. De sloepen starten een voor een. De langzame sloepen als eerste. Als laatste vertrekken de snellere sloepen. Gaandeweg komt het veld steeds dichter bij elkaar. Van zowel roeiers als stuurlieden wordt veel verwacht. Vooral als we elkaar treffen op de grachten met smalle bruggen, rondvaart- en andere boten.
Het lossen van de sloepen bij het Olympisch Stadion, een geweldige locatie, begint om acht uur. Net op tijd om Sloepweesje te water zien gaan, kan ik instappen om mee naar de aanlegplaats te roeien. De Poolzee ligt al aangemeerd en de RuigeM8 is er al. De dames starten een half uurtje eerder dan wij.
Het gebruikelijke ritueel, de sloep in orde maken: plankjes, kussentjes, handdoekjes, tape, de vlag. Toch ook nog smeren want de zon schijnt. En op plekken waar geen zonlicht komt. Bij de tent nog even koffie met appeltaart. Rond 10 uur is het verzamelen in de sloep.
En dan vertrekt de Poolzee. Succes dames, zet ‘m op! Ons streven is dat we de Poolzee een half uur na onze start te hebben ingehaald (…).
Om in te roeien gaan we een paar keer de Stadiongracht op en neer. Staan alle bokken goed? Op weg naar de startlijn nog een ritueel: volledig stuurboord gaat nog even aan wal voor een sanitaire stop. Dan is het bijna zover, slag voor slag, klapje voor klapje komt de startlijn dichterbij.
Het is 12:01:30, en we zijn weg. Het gaat behoorlijk hard, 8.9. Later zal blijken misschien wel iets te hard (?). We blijven uitlopen op de Serdon die een halve minuut na ons start. Vorig jaar had de Serdon ons bij de Amstel, bij de eerste boei al te pakken.
Lex stuurt ons trefzeker door het Zuider Amstelkanaal richting Amstel. We halen t Anckertje en nog een paar sloepen in. “Even power mannen, we moeten de Bertha voorbij zien te komen. Want als we daar op de grachten achter zitten komen we niet vooruit.”Tactisch goed gestuurd en gecoached. Even een stukje banaan. En op aanwijzing van de stuurman om beurten drinken.
We draaien over stuurboord de Amstel op. We hebben de ruimte. Dit keer worden we bij het ronden van de boei niet gepasseerd. Via de Singelgracht, het Lozingskanaal heen en weer, en de Nieuwe vaart gaan we op naar de volgende boei bij het Oosterdok. Op naar Nemo. Mooi hè? Alhoewel geen tijd om te kijken. Aanmoedigingen vanaf de wal, dat wel.
Bij Nemo brengt Lex zichzelf in stelling om te wisselen met Joost, die tot dan op slag roeit en ons door de grachten gaat sturen en coachen.
Via de Oude Schans gaan het over bakboord de Herengracht op. De strijd om de Heren-, Leidse- en Prinsengracht is begonnen. Tactisch roeien, tactisch sturen onder de bruggen. Bijtijds laten lopen; stuurboord, bakboord, beide boorden. Bakboord duwt en houdt af, terwijl stuurboord doorroeit. Pas op je vingers. In het heetst van de strijd krijgt stuurboord boeg nog een klap van een riem te pakken. Geen blijvend letsel. Dan opeens, midden op de gracht komt ons een gezellige motorboot met lallende bemanning tegemoet varen. Toch maar even uitwijken.
Vol ‘in de remmen’ wanneer een rondvaartboot ons geen voorrang verleent. “Lovers opzij…!!!”Je mag niet ‘voorrang nemen’ maar wel ‘voorrang vragen’. Net op tijd ‘gooit’ Joost ons onder een brug, waarna een passerende motorsloep het gat dicht. We hebben weer de ruimte; niemand voor ons, niemand achter ons. Maar de Poolzee? De Poolzee hebben we nog steeds niet gezien. En dat gaat voor de finish niet meer gebeuren ook. (Was het grootspraak...?)
Supporters bij de start, onderweg, op een terrasje aan de kade van de gracht. Dat stimuleert enorm. Als we onder de zoveelste een brug vandaan komen klinkt het: “…Den Hartog…!!!”(Familie Ton?)
We bereiken het laatste stuk wanneer we over bakboord de Kostverloren Vaart op roeien. Lange halen, naar voren, naar achteren. Efficiënt roeien. Vlak na de eerste brug nog even tegemoetkomende motorsloep ontwijken. En dan hebben we weer ruimte. Het zijn nog maar vijf bruggen, en we kunnen ‘gewoon doorroeien’. “Hangen, trekken, gelijk...”Het doet maar even pijn. “Het gaat goed! De laatste meters…! ”
En dan de finish, we hebben alles gegeven. Een van ons heeft zichzelf zelfs zo leeg geroeid dat zijn groet er even niet in zit.
En de Serdon? De Serdon heten we na de finish, wanneer we naast de Poolzee lang en breed aan het bier zitten, van harte welkom…
Het was een mooie race, mooie dag te Amsterdam. Al met al goed voor: een 2:37:02, een 13eplaats zoals gezegd en 79,24 Watt.
Was getekend,
Sytze
Verslag Poolzee - Grachtenrace Amsterdam
Na een gedegen voorbereiding in de vorm van sturen door Leiden, bruggen oefenen in Leiderdorp en op de fiets de route verkennen in Amsterdam, was het zover; 8 oktober 2016. De dertigste grachtenrace Amsterdam!
Met de Ruige M8 bestaande uit Joyce, José, Petra, Danielle (ingevallen voor Carla), Wendy, Lynda, Colinda en Sannie, ga ik meedoen aan mijn eerste Amsterdamse grachtenrace.
Door een ziekenhuisopname was Carla helaas niet in de gelegenheid om mee te doen. Maar gelukkig was Danielle op het laatste moment bereid gevonden om in te springen.
Om 7:30 uur hebben we in het clubhuis verzameld met de club uit Hoogmade. Aangevuld met Lynda en Isaac, want onze trouwe chauffeur met z'n kanariegele bus, was ook deze keer weer bereid gevonden om de Poolzee naar de wedstrijd te rijden.
Bij aankomst in Amsterdam eerst koffie met heerlijke appeltaart van Djem (Petra's dochter), was het tijd voor mijn eerste palaver. Het belangrijkste wat verteld werd was; het is mooi weer, de zon schijnt en de route is hetzelfde als vorig jaar.
De starttijd voor de Poolzee met startnummer 41 was 11:32:30, een halve minuut voor de Moos waarin mijn schoonzus mee roeit.
We gingen goed van start, onder enthousiast gejuich van het publiek. Helaas zijn we de Moos maar een minuut of 10 voor gebleven, maar dat is ook maar een lichte whaler.
Het eerste stuk tot aan de Amstel hadden we tegenwind, al was het gelukkig maar windkracht 2/3. Op elke brug die we passeerden, stonden ome Jaap en tante Ike (Paul z'n oom en z'n tante met haar toeter) of Rick (onze fotograaf). Zij zijn de hele route mee gefietst en hun aanmoedigingen deden ons goed!
Gelijk voor ons met startnummer 40, was de Schokland uit Tollebeek gestart. De hele race heb ik deze sloep op 50 meter voor ons gezien, maar we hebben het helaas niet gered, om ze in te halen.
Nadat we de boei op de Amstel gerond hadden en onze tweede sloep ingehaald hadden zijn we via de Singelgracht het Lozingskanaal opgevaren. De sloep liep lekker, we gingen steeds ongeveer 8,3km/uur.
Via de Nieuwe vaart kwamen we uit bij het scheepvaartmuseum. Wat een unieke ervaring om tussen die grote antieke driemasters heen te varen!
Na het ronden van de tweede boei bij Nemo, voeren we het centrum in. Bij de Sint Antoniesluis waarin we van plan waren, om met alleen stuurboord door te roeien, werden we op een lompe manier ingehaald door Trewes. Waardoor we helemaal stil kwamen te liggen tegen de bakboord wal. Na afzetten met riemen, handen en de vlag konden we gelukkig weg komen en verder varen in de richting van de grachten. Daar hebben we de, voor de grachtenrace kenmerkende, opstoppingen met rondvaartboten en het gedrang van de sloepen onder de bruggetjes in z'n volle glorie mee mogen maken. Met als dieptepunt een botsing met de Visioen, die ons met roekeloze stuurmanskunst, onder de brug tussen de Herengracht en de Leidse gracht, vol in de flank ramde. Gelukkig leverde dit geen schade op. Om van de Visioen en hun roekeloze stuurman af te zijn, hebben we ze voor laten gaan. Maar al gauw bleek dat wij eigenlijk sneller waren, dus toen zij door een rondvaartboot stillagen, zijn we ze gauw weer voorbij gegaan. Via de Singelgracht kwamen we uiteindelijk op het laatste stuk, de Kostverlorenvaart. Op dit stuk, wat schijnbaar vorig jaar eindeloos leek te duren, hebben een aantal roeisters van ons team toen een klein trauma opgelopen. Dus ondanks dat we flink de gang te pakken hadden en ook nog de Ypke Diesel inhaalde, heb ik vooral niet gezegd dat we er bijna waren. Dit had ik zelf ook pas door, toen we de speaker van de finish konden horen. De laatste paar honderd meter hebben we nogmaals geprobeerd om de Schokland in te halen, wat helaas niet lukte. Wel blijkt uit de einduitslag, dat wij met een tijd van 2:51:27 toch 16 seconden sneller waren. Deze eindtijd, met volgens mijn SportsTracker een gemiddelde snelheid van 8,0km/uur, was goed voor een 102de plaats overall en 22ste bij de dames!
Een prestatie om trots op te zijn en dat ben ik zeker als stuurvrouw van de Ruige M8!
Wat een spectaculaire ervaring! Ik heb genoten van deze bijzondere race, waarin er zoveel om je heen gebeurd, waarvan je je denk ik als stuur nog veel meer bewust bent dan als roeier!
Na een heerlijke middag nagenieten met roeiers en publiek van Sloepweesje en de Poolzee, afgemeerd aan de kade naast het olympisch stadion, zijn we weer afgereisd naar het pittoreske Hoogmade.
Was getekend Willemijn Kapteijn (stuurvrouw Poolzee)
