4 en 5 november 2000 Muiden Pampus Muiden

Na een week hondenweer vertrekken we vrijdagmorgen vanaf Leiderdorp met de Geen Paniek en het Sloepweesje op sleep richting Muiden. Het is 6 graden, best wel koud, maar met de wind in de rug en de zon aan de blauwe lucht is 7 uur varen best te doen. Op de Westeinder komt de Oranje er gezellig bij, en hebben we wat te zien want het is stil op het water. Muiden Pampus Muiden, 3 wedstrijden over 2 dagen, sprintjes met zo’n 80 roeisloepen, windverwachting ZW 3-4. Ons record van 1 wedstrijd staat op 51 minuten en 56 seconden bij windstil weer. Verbeteren zal dan ook wel niet gaan. Dit gaat een feestweekeind worden want dat lukt in  Muiden altijd. De organisatie heeft het goed voor elkaar. Leuk stukje vaarwater voor de deur en een verwarmde tent met veel, heel veel drank. De meeste roeiploegen komen voor het feest en de drank, dat stukje roeien kan er altijd nog wel tussendoor. Het is niet mistig dus Pampus is te zien en met deze wind zijn de golven niet te hoog. Wij rekenen “Het Sloepweesje” als kanshebber op de prijzen, een beetje overmoedig eigenlijk maar het kan. Geduchte tegenstanders ”Tonny Leynse” en de “Van den Herik” hebben ook nog en kans maar die is, door de tegenwind waar ze meer moeite mee hebben, klein. Verder zijn er geen echte tegenstanders. We starten de 3 wedstrijden met de “Brandweer Rotterdam” en de sloep “Vergaan”. “Vergaan” kan ons echt niet bijhouden. De “Brandweer” kan een leuke tegenstander zijn. De 1e wedstrijd spuiten we als een speer weg, en komen voorop te liggen. De “Brandweer” blijft er leuk bij en zo sleuren we “Het Sloepweesje” om Pampus heen weer terug naar de haven in een tijd van 52 minuten en 40 seconden. Oef, dat moet een goede tijd zijn. Het blijkt zelfs een winnende tijd want “Het Sloepweesje” staat op de 1e plaats, 9 seconden voor de “Tonny Leynse en al 4 minuten voor op de “Van den Herik”. ‘s Middags mogen we nog een keer, maar nu zijn de spuitgasten echte spuitgasten want de “Brandweer” gaat voor ons uit en we komen er de hele race niet meer naast laat staan voorbij. Bij Pampus hebben we pech want met het ronden van de boeien moeten we, volgens de regels, buitenom inhalen en hebben hiervoor het hele eiland nodig. “De Brandweer” is 10 seconden eerder over de finish. Op zich is dit niet zo erg maar met onze tijd van 54minuten en 19 sec. is ons gevoel niet zo goed. Toch blijkt het resultaat over 2 races nog goed voor een 2e plaats. De “Tonny Leynse” is ons gepasseerd, staat nu op de 1e plaats met 1 volle minuut op ons over. Die minuut mogen we morgen eerst zien weg te werken. Nou ja, maar 2e is op zich toch al heel mooi voor vandaag. Bovendien krijg je daar ook een beker voor, dat is alvast 1. s’Avonds is eer ook een prijsuitreiking van de ”Federatie Sloeproeien Nederland”, waar bijna alle ploegen aan meedoen. Nederlands kampioen Sloeproeien in 2000 is roeiploeg “Van den Herik” en dat is terecht. Omdat wij niet aan het Nederlands kampioenschap hebben meegedaan doen we automatisch mee in de “Runner Up” klasse. In de Cw klasse >51 staat “Het Sloepweesje” op de 1e plaats en dat is de 2e beker voor vandaag. Iris, 3 lentes oud de dochter van onze boegschroef Wilfred, vind het maar wat mooi dat ze op mijn schouders zit en in iedere hand zo’n glimmend ding mag vasthouden. Met 2 bekers is er reden genoeg voor een feestje, maar dat doen we maar niet. De roeiers hebben zich vandaag 200% gegeven en morgen willen we proberen 1 minuut achterstand op de “Tonny Leynse” weg te werken wat een hele opgave is. Zondagmorgen wordt de start 1 uur uitgesteld want heel veel ploegen zijn niet op tijd op het palaver. Dat uur gebruiken we om het “Sloepweesje “wedstrijdklaar te maken, roeien even de haven uit en werpen een blik op Pampus. Weinig, te weinig wind. ZW 3-4, en het zal dan ook heel moeilijk worden om de “Tonny Leynse” te verslaan. Als zij geen pech hebben hebben wij dat zeker, hoewel de 2e plaats in ieder geval te houden moet zijn. Het roeituig in “Het Sloepweesje” staat op scherp, we gaan het proberen, het kan, alleen nog even doen. Aan de start de zenuwen wegdrukken, concentratie en 3 – 2 – 1 gáán. “Het Sloepweesje” schiet direct weg met de eerste klap. Na 10 slagen voor de Brandweer, aan het einde van de strekdam 30 seconden voor op de 1e wedstrijd, en we lopen op de Brandweer uit.
De ademhaling van de roeiers onder controle, geen kramp, hoog tempo, 30 slagen en lang doorhalen, doorgaan. Er wordt keihard getrokken, gesleurd, in de ploeg wordt gegromd “hou die Brandweer er achter” en dat lukt. Bij Pampus geen langzame sloepen die in de weg kunnen liggen, kort ronden, voor de wind nog even snel een slokje drinken en dan hakken tegen de golven in. Gaan, harder, blijven doorgaan. Het waait harder dan gisteren, niet veel harder maar het geeft wel wat hoop.
De roeiers roeien als beesten, de supporters op de “Oranje” en ik schreeuwen de slagen eruit. Het Sloepweesje blijft gaan en goed! Haveningang bijna 47 minuten. Nog een minuut of 6 te gaan, nu alles eruit, door naar de finish. Na 53 minuten en 11 seconden gaan we over de finish, dit hebben we goed gedaan, daar zijn we zeker van maar is dat goed genoeg? Als de lijsten komen zien we direct “Tonny Leynse op 1 en op 2 Het Sloepweesje”, dus dat betekend dat we over het hele weekeind 2e zijn, dus weer een beker! De prijsuitreiking is dan niet meer spannend maar 2e worden is toch ook heel mooi! Als ik de 2e prijs ga halen wil ik wat zeggen tegen alle roeiploegen en de organisatie, want ik zit vol. Ik vraag om stilte en die 1000-1200 mensen worden dan stil. Zo kan ik dan zeggen, “jullie zijn groot, jullie zijn sterk, jullie zijn gezond. Jullie roeien die sloep naar Pampus en komen nog terug ook, allemaal blij dat je het weer hebt gered. Roeiploeg “Het Sloepwezen” heeft een roeier, een vriend, die dit niet meer kan, hij is ziek, heeft kanker. Wij raken onze vriend kwijt en er is niets wat we daar tegen kunnen doen. Als vriendenploeg, als roeiers zijn wij voor de prijzen gegaan, want de prijzen zijn dit jaar voor onze zieke vriend. Ieder wedstrijd een prijs voor onze vriend, en we zijn er heel blij mee dat we dit in ieder geval voor hem kunnen doen. En dan nodig ik de roeiploeg “Tonny Leynse” uit om hun welverdiende prijs in ontvangst te komen nemen. De reactie van de Tonny Leynse is van ”als we dat geweten hadden,..”. Nee zeg ik, gelukkig niet, deze wedstrijd hebben jullie echt van ons gewonnen, het is goed zo. Even later wordt ik door iemand gevraagd om de organisatie te bedanken, dus ga ik maar weer. Heb je nog wat te zeggen?, ja geef mij die microfoon maar weer. En dan bedank ik alle roeiers voor dit sportieve roeifeest en de organisatie die dit mogelijk maakt. Een fantastisch feest voor iedereen. Roeiseizoen 2000 was een bijzonder jaar,
Ik ga de roeiers vragen of ik nog een jaartje mag sturen want deze ploeg heeft wel wat. Het geeft je een gevoel dat we het samen moeten doen, dat we vrienden zijn, en dat alles is heel mooi.
Huib

Maasrace Rotterdam - Wereldhavendagen 2 september 2000.

Het plenst van de regen en dat is onhandig want de roeiers willen wel droog aan een wedstrijd beginnen. En omdat ze droog willen blijven, zitten ze allemaal aan boord van de Geen Paniek. Dat is ook weer onhandig want het is dan wel wat vol en je kan nergens meer bij. Als we om 10.45 richting start gesleept  worden, regent het minder hard. De start is bij de Erasmusbrug, een sprint van 900 meter tegen stroom, daarna  direct door voor het grote werk, 21 km waarvan 8 km stroom opwaarts. Terug hebben we dan stroom mee, maar dan weer tegenwind en de wind gaat nog toenemen naar 5 Bf. Omdat alle roeisloepen gelijk starten voor een massale happening voor het publiek op de wal, is de startlijn wel 300 meter lang, maar eigenlijk is dat nog te weinig voor 40 sloepen. 
Wij hebben al 8 ½ meter nodig. Het zal dus dringen worden, oftewel ga gewoon voorop liggen en zorg dat je daar dan blijft tot de start.  Vervelend is dan wel dat de start een kwartier uitgesteld wordt,  zonder het hoe, wat en waarom, al die tijd moeten we wel blijven roeien want het stroomt wel. Maar als eindelijk het startschot klinkt spuiten we richting een bootje waar we allemaal omheen moeten en dat lukt goed zonder last te hebben van andere roeisloepen. 
Zo te zien hebben wij het niet zo verkeerd gedaan vlak achter v.d. Herik, Gia en de meeste snelle sloepen, maar vóór Sterke Sietske. Bij het bootje moeten we oversteken naar de goede wal en krijgen dan Brandweer Groningen en Nuon naast ons, waar we gezellig mee op gaan. Omdat we tegen stroom hebben moet je dicht onder de wal varen, dat scheelt in stroom, maar omdat de wal nogal wat kronkels heeft, moet je dan ook de wal houden of wat afsnijden. En dat is toch een beetje gokken. Soms pakt dat wel en soms niet goed uit, wat te zien is aan de brandweer, die gewoon een rechte koers aanhoudt en wij liggen er dan wisselend 10 tot 60 meter achter. 
Sterke Sietske weten we er achter te houden maar ook die afstand wisselt erg. Na 8 km moeten we de Nieuwe Maas weer oversteken richting Bakkerskil. Nuon gaat voorop, 10 m daarachter brandweer Groningen, 20 m daarachter Sloepweesje en 150 m daarachter Sterke Sietske. Naast ons roeit een sloep met een stuurman met een irritante brulstem, nog erger als ik dus. En daar worden opmerkingen over gemaakt in het Sloepweesje. Niet goed dus, maar ik stuur gewoon achter de brandweer aan. Veel te laat zie ik dat we B.B. uit moeten, heel erg fout! We moeten nu een hele korte bocht maken in de buitenbocht, terwijl we gewoon de binnenbocht hadden kunnen en moeten nemen.  Die irritante stuurman zit nu voor ons, maar de brandweer en Nuon achter ons. Sterke Sietske profiteert mooi van onze stuurfout en zit nu dicht achter ons. Die spuitgasten  uit Groningen trekken een sprint om ons weer in te halen en weten nog een 10 tal meters voor ons te komen. Intussen hebben we tegenwind, stroom mee en die irritante stuurman op dikke achterstand. We blijven een tijdje achter de brandweer hangen, maar die zijn leeg geroeid, dus kunnen we er voorbij. 
Bij Tropicana, de oude havens in en ook daar ben ik even de weg kwijt. Ik stuur een bocht  in naar  S.B. maar het publiek op de wal gaat dan zo hard brullen, dat ik toch maar B.B. uitstuur, maar dit is niet goed voor het zelfvertrouwen en het imago loopt een flinke deuk op. Het voordeel van al die bochten en bruggen is dat we Sterke Sietske  kunnen klokken. Leuvenhaven uit 1 minuut 40. Op de Nieuwe Maas kolkt het heerlijk, wind 3-4 bf , tegen stroom, veel scheepvaart en harde walkanten, maar Het Sloepweesje hakt erdoor, heerlijk water volgens de roeiers. Bij de afgedamde Schie de finish in een roeitijd  2.59.42, wat een goede tijd is. 2 Minuten voor brandweer Groningen en 3 min. 3 sec. voor Sterke Sietske en dat zal wel weer net te weinig zijn. Prijsuitreiking op handicap: op 1 v.d. Herik, op 2 Sterke Sietske en toen waren de bekers op. Dat is balen want wij zijn 3. Er moet wel een beker naar Henk, dat was wel de bedoeling. Gelukkig kunnen we zelf ook een beker kopen, de tekst is dan ook aan te passen, zodat er nu bij Henk in de vensterbank een beker staat met de tekst: Henk’s kanjercup. Hou vol! Donderdag avond vraag ik mijn ontslag aan de roeiploeg, zoek maar een echte stuurman. Van de 9 roeiers waren er 4 niet, hebben dan ook geen stemrecht, maar de 5 die er wel waren gaan daar niet mee akkoord. Zo doende moet ik bijven, want dat komt de roeiploeg beter uit i.v.m. het clubhuis en wie moet er anders al die kleine onderhoudsklussen doen!      
      
Huib

HT 2000

Wat gieren de zenuwen vandaag, en waarom? We hebben de HT toch al vaker gedaan! Alleen Gideon en Bas gaan voor het eerst een HT roeien. Bovendien het weer is perfect, wind ZW tot W kracht 3 á 4 Bf , temperatuur 16° en bewolkt. De wind in de gunstige hoek, geen stekende zon, goed getrainde roeiploeg, de motivatie opperbest, wel balen dat Henk te ziek is om met de VIP boot mee te varen, maar daar kunnen we met z’n allen niets aan doen. Henk heeft de kaart op tafel, wij telefoon aan boord. We houden contact en gaan er tegenaan, reken maar! Ad en Remco gaan een medaille verdienen voor de 10e keer aan de start. Verder aan boord Ruud, Dick, Jeroen, Just en Wilfred, zwemvesten, een anker en een stuurman. 133 Roeisloepen aan de start. Onze inschatting voor vandaag: Hanerak - slecht water, wind tegen stroom dwars op de vaarrichting, Blauwe Slenk – wind tegen sterke stroom, dus steile golven en veel boten op het water dus ook nog een verwarde golfslag, de rest zal wel gaan. Het Schuitegat is 28 km weg en hier krijgen we ongeveer 2 uur 45 minuten voor. Uitkijken naar “Sterke Sietske” start 5 minuten voor ons want die willen we inhalen. We starten o.a. gelijk met “Doeke Doeksen” en dat is prettig want die weten waar de meeste stroom loopt. Als de startgroep voor ons weggeschoten wordt liggen we al tegen de startlijn, en dat is niet slim omdat 5 min. wachten heel erg lang is zeker als je wat zenuwachtig bent. Later blijkt dat we maar 2,5 min. hebben gewacht, maar dat was ook lang. Als voor ons eindelijk het schot valt gaan we er als een speer vandoor, en zijn als eerste de haven uit. Wel zo prettig want zo hebben we ruimte en zicht. Op het Hanerak snel in een goed slagtempo zien te komen, eigen tempo, niet naar andere sloepen kijken, let op je slagroeier, let op de golven en maak lange slagen. Dit gaat goed ondanks de verwarrende golven die eigenlijk mee- (of tegen-)vallen. Ook de Blauwe Slenk is rustiger dan verwacht maar er staan nog steeds paaltjes, maar weer een paar minder want de roeiers in “Het Sloepweesje” raggen er dwars doorheen. Maar dan stort Ruud ineens in en moet z’n suiker peilen en wat eten, zodat er wat met bemanning gewisseld moet worden. Als Ruud weer op peil komt gaat Remco opraken, de aspro’s zijn uitgewerkt dus weer een hele andere opstelling. Remco knapt niet meer op, dus we kunnen niet meer wisselen, en we moeten de Vliestroom en het Schuitegat nog doen. Toch gaat het nog erg goed, de Doeke Doeksen ligt zeker 150 meter achter, als loods hebben we daar dus niets meer aan. En al die tijd zie ik Sterke Sietske… Eerst zijn ze wat op ons uitgelopen maar dat is over want we komen steeds dichterbij, en dat laat ik de roeiers weten. Ze moeten dat dan wel geloven want als roeier heb je geen tijd om achterom te kijken. We naderen het Schuitegat, nog 200 meter, vlak voor ons vaart Sterke Sietske en daarvoor de Tonny Leynse, die zelfs 10 minuten voor ons gestart is. Henk belt, waar zijn jullie? Nou op het Schuitengat. Volgens Henk gaan we verschrikkelijk hard. Ja dat dachten we ook al. Geen tijd om op m’n klokje te kijken, het gevoel is goed, tijd is bijzaak. Het roeituig in het Sloepweesje doet Het Sloepweesje” doet het nog prima, lange halen, gelijk, geen verhitte of verdwaasde koppen, wel verbeten gezichten. Om de beurt een slok water en dan de eindspurt van nog 5 km. Iedere slag is er een en brengt het Sloepweesje dichter bij de finish. Wat ook snel dichterbij komt is de Sterke Sietske en de Tonny Leynse die zo ongeveer naast elkaar liggen als we ze inhalen. Aan boord van de Sterke Sietske zitten er een paar zichtbaar te balen. Het Sloepweesje loopt als een machine, 28 slagen, lange halen, geen verkeerde klap dit gaat schitterend. Ik kijk op mijn klokje en schrik, wát 3:20 uur? Hoe ver nog, redden we het binnen 8 minuten, zit er een recordtijd aan te komen? Niks zeggen, concentratie op de slag is veel belangrijker, als een geoliede machine roeien we het havengat in waar honderden mensen staan te klappen en te juichen. Nog 400 meter, nog even worstelen door de volle haven waar van alles door elkaar heen vaart, drijft en in de weg ligt. Zelfs duwbakken draaien met veel schroefgeweld voor de finish, maar waar blijft de finish, die is niet te zien. Dan nog maar een paar slagen extra, en dan riemen omhoog. Tijd 3:27:01 klokken we, en dat is 1 minuut sneller dan in 1989 met windstil weer en een korter traject. Met de duimen omhoog want dit is een goed gevoel, dit is goed gedaan. Even het dok in voor de gezelligheid en de fans die daar staan, maar voor Remco gaan we snel door naar de jachthaven, om een volgboot op te zoeken, want hij moet onder de dekens, echt ziek, of ziek van vermoeidheid door zijn verhuizing. En wij, wij genieten van onze roeitijd 3:27:01. Met elkaar eten en napraten in een hotel en morgen horen we het wel. Met ruim 24 uur tussen finish en uitslag krijg je ruim de tijd om een inschatting te maken. Je denk 10e tot 12e en dat is al hele mooi, maar ergens hoop je toch op een 8e plaats of iets dergelijks. Die 24 uur zijn ook lang genoeg om de zenuwen te krijgen. Ook dat uur wachten in de disco waar we als sardientjes in een warm blik staan te wachten is ook lekker opwindend. Maar dan gaat het gebeuren. Uiteraard eerst de dames in de handicap klasse, eerst de zware, dan de lichte, en dan het algemeen klassement dames. Dan is er ook nog gezeild door sloepen, wat ook vermeld moet worden, en dan de heren in de verschillende handicap klassen, eerst weer de lichte, dan de middelzware, en al die tijd sta je maar te bibberen, maar dan de zwaarste klasse Roeiploeg ”Het Sloepwezen” 3e plaats!!!, even uit m’n dak, op de 2e plaats ”Sterke Sietske” klopt, en op de 1e plaats de ”Bleu Whale” vind ik ook prima. En nog is de spanning niet weg, want in het algemeen klassement kan het ook nog zijn dat we in de prijzen zitten. Ze beginnen met Sterke Sietske op de 3e plaats, op de 2e plaats de ”Bleu Whale en op de 1e plaats de ”Gia”. En dan mogen we op de uitslagenlijst wachten, maar als die komt staat ”Het Sloepweesje” op de 5e plaats, 2 seconden achter nr. 4 en slecht 4:30 minuten achter de ”Gia” nr. 1 dus. Nou ja, dat is leuk voor volgend jaar. Een beker met de HT, mooi toch! En als je nu eens door Katwijk aan Zee loopt moet je even door de Wilhelminastraat lopen en bij nr. 13 in de vensterbank kijken, waar nu dus 2 van die glimmende hebbedingen staan. Roeituig het was me het HT’tje wel, mooi dagje uit zo. Bedankt. Huib