Toen ik 10 jaar geleden het kersverse “Sloepweesje” van Harlingen naar Terschelling geroeid zag worden door studenten van “Aegir uit Groningen, zei ik met grote mond dat ik het ook wel zou willen en kunnen doen, dat roeien.
Dat kwam me een paar weken later duur te staan want ik moest in het roeiteam komen !  en nog wel als enige vrouw..... Dat was wel even slikken. Want het leven van een vrouw aan boord van een schip/boot of wat dan ook, gaat niet altijd over rozen. Het is niet het hoffelijk begeleiden naar je zitplaats-vragen of je goed zit of je nog iets wil nuttigen of zo nee, nee, niets van dat alles ! het is gewoon zitten kop houden- luisteren, liefst alleen naar de coach - en roeien en dat laatste zo hard en lang mogelijk.
En als het peil in de boot zakte, en daar bedoel ik dus niet het Amsterdams Peil of waterpeil mee, dan deed ik mijn oordopjes in en genoot van de prachtige omgeving van Leiderdorp e.o.
Genoten heb ik ook van alle wedstrijden die we jaar, na jaar, na jaar weer mee roeiden. De eerste tocht van wel 100 km ! van Rees naar Deventer en natuurlijk spande onze “Rijnreis” de kroon.
Zoveel lief en leed en vriendschap hebben wij daar gedeeld met zoveel verschillende mensen bij elkaar dat het altijd een hele bijzondere herinnering zal blijven. Roeiers en Coach van het ”Sloepweesje” bedankt dat ik als enige vrouw (ja ik weet het, ik heb mijn SB5 plekje een paar weken gedeeld met gast roeister Yvonne) met jullie heb mogen roeien. Nu ik niet meer meeroei, betekent dat niet voor mij uit het oog uit het hart.

Rita Bohnen (Yzeren Rietje)